Dr. Fuat Sanaç

Dr. Fuat Sanaç

Zaman ve zemine göre her meselenin derinliği ve önemi değişiklik arzeder. Bazı meseleler diğerlerinin önüne geçer. Çok önem verdiğimiz kişiler, fikirler, aşklar, sevdalar, muhabbetler gibi...

Hele mevzu aşk ve sevgi ise,  bir derin mesele... Birbirine çok yakın iki duygu, iki kavram... Birinde özel bir şeye karşı duyulan muhabbet, yani aşk; ilahi bir bakışla, insan ruhunda, kalbinde ve beyninde yankısı hiç kesilmeyen rabbinden bir çağrı, yani sevgide sonsuzluğun adı... Diğerinde her şeye karşı duyulabilen bir muhabbet, zamanla sevilen veya sevilmeyen apayrı bir hikmet; hani derler ya ,,neye niyet, neye kısmet!,, Hesap kitap işi değil, gönülden gelen bir haslet... Ama insana insan olduğu için değer vermek, insanı Yaradan’dan ötürü sevmek, ilahi bir hikmet... İnsanın önüne düşünce, hayal, duygu ve davranış kapılarını açan, kırmadan, incitmeden davranabilmeyi, yargılamadan anlayabilmeyi, tamah etmeden şükredebilmeyi ve ölmeden ölebilmeyi öğreten bir nimet.

Tabii, iş fikirlere gelince sevginin de, muhabbetin de sınırları göreceli bir şekilde daralır, insan insana fikrinden dolayı daha az veya daha fazla bağlanır, bazen sever, bazen darılır. Zira, İnsanın değeri vucudunun ağırlığı kadar değil, fikirlerinin ağırlığı kadardır, bizim değerimiz de sevdiğimiz ve savunduğumuz değerlerin toplamı kadardır. Genel bir kaide olmamakla birlikte, insan sevdiği kadar sevilir, ama herkesi ve herşeyi sevmek te mümkün olmadığı gibi, her fikri sevmek te mümkün değildir.

Aslında herkesi ve herşeyi  sevmek mümkün değil, yaradılanı Yaradan’dan ötürü sevsekte. Ya Musa’yı, ya Firavun’u, sevmek gibi! Yani ilişkilerimizin odağında yer alan insanları tanımamız, sağlıklı bir münasebet ortamının oluşturulmasında önemli bir yer tutmaktadır. Fakat bu herkesin aynı inanç, aynı duygu ve düşünceye sahip olması anlamına gelmez. Öyle insanlar vardır ki, dini, dili, ırkı, mezhebi ve meşrebi tamemen ayrı olsa da insanlık adına, tabiat ve hayvanat adına çok güzel ve faideli işler yapmışlar, yapmaktalar... Ve biz bunlardan faydalanıyoruz... Ahirete gelince: herkes kendi hesabını verir, biz birşey diyemeyiz.  

"Hayra vesile olan yapan gibidir." (Tirmizî: İlm, 14) Zıddı, ,,Kötülüğe vesile olan da yapan gibidir.,, Burada bir inanç ve etnisite ayırımı yapmak mümkün değildir. Tabii, yapılan iyiliği Rabbini bilerek yaparsa en güzelidir, saadece dünyevi değil, ezelidir...  İşte, aşk ve sevgi de böyledir... Ve sevgi bir gönül meselesidir, peygamberi deyişle: "Ruhlar toplanmış cemaatler (gibidir). Onlardan birbiriyle (önceden) tanışanlar kaynaşır, tanışmayanlar ayrılırlar." [Buhârî: Enbiya 2; Müslim: Birr 159, (2638); Ebû Dâvud: Edeb 19, (4834)]. Yani, birisi bizi Ruhlar Aleminde sevmemiş ise, bu dünyada da sevmez. Bu nedenle üzülmeye de, zorlamaya da gerek yok.  

Ne kadar iyi olursanız olun, ruhunuz (moda deyimle) kimyanız uyuşmuyorsa sevmeniz ve sevilmeniz mümkün değildir. Hayatlarını insanlık için adamış nice insanlar, Resuller, alimler, dervişler herkes tarafından sevilmiş mi? Onun için, siz siz olun, sizi seven birkaç kişiyle yolunuza devam edin. Az olsun, öz olsun ama sizin  olsun, sizinle olsun, yolunuz ve bahtınız açık olsun!

Sevgi, kalplere dolmuş, şiirlere konu olmuş

Herkes ayrı bir tarif, ayrı bir mana bulmuş

Duygular ayrı ayrı; kimi az, kimi çok sevmiş

Sonunda Allah aşkı hepsini ötelemiş

Saygı ve selamlarımla