Züleyha Akyazı / Gönül Pınarı

Sayılı günlerinin kaldığını bilen hastanın biçare yanıdır ölüm.
Sevdiklerine doya doya sarılamamanın keşke iç sesidir ölüm.
Seni çok seviyorum diyemeden, çok isteyipte söylenemeyen sözcüklerin boğaza takılan koca bir düğümüdür ölüm.
Hırs uğruna terketdilenlere geri dönüldüğünde, o evde geriye kalan dört duvarın soğuk yüzüdür ölüm.
Aşığın sevdalısına kavuşacağı randevu zamanı gibidir ölüm.
Sayılı nefeslerin tükendiği, feryatların arşa  yükseldiği mahşeri bir gündür ölüm.
Beyaz yemenilerin son bulduğu, karalar bağlayanların çok olduğu kara günün adıdır ölüm.
Annem, babam, bacım, kardeşim, abim, yavrum vs vb aile efratlarının zikredildiği bir taçlandırma törenidir ölüm.
Dillere yerleşen nameler türküler yerine, son düğünde ki zılgıt çeken halay başıdır ölüm.
Musalla taşına konulmuş tabutun yeşil örtüsü, tarifi olmayan acınında kara peçesidir ölüm.
Hocanın cemaate seslenerek, "merhum yada merhume" diyerek isimlerinin unutulduğunu ilan ettiği, bir helallik anıdır ölüm.
Toptan çıkarılan bir sesle, "helal olsun" diyerek rıza gösterilen bir ferman gibidir ölüm.
Elden ele geçen bir geçiş süreciyle, asıl mekana bırakılan bedenin geri dönüşümüdür ölüm.
Bir varmış bir yokmuş dercesine oynanan filmin, hüzünlü finalidir ölüm.
Dualarla ve yaptıklarıyla baş başa bırakılan, kalabalık içindeki yalnızlığın adıdır ölüm.
Anılar akıllarda kol gezdiğinde, isimsiz kahramanlara "hey gidi rahmetli" diyerek racon kesildiği içsel hesaplaşmanın adıdır ölüm.
Keşke böyle olmasaydı deyip, zaman içinde azalan keşkelerin nefisteki yarattığı vefasızlığın adıdır ölüm.
Bu acı nasıl diner yarabbi diye zikir çeken dillerin, her ölümde daha fazla zikre sarıldığı gerçeğidir ölüm.
Acıları hafifleten zamanın, zaman içinde insanlara teslim ettiği asıl kimliklerinin uzlaşamadığı ortağı gibidir ölüm.
Ziyaretlerin ve duaların azaldığı, dünya işlerine kapılıp yok olmaya yüz tutan insanlığın yada insafsızlığın yüzleştiği bir düello gibidir ölüm.
Zengin fakir demeden, güzel çirkin demeden, tüm ayıpların, günahların, sevapların, iyiliklerin, kötülüklerin, sırların sığındığı, demir attığı SON LİMAN'DIR ÖLÜM!!!

Değerli okurlar; küs olduğunuz gurur yapıp aramadığınız, gönül koyduğunuz, emek verdikleriniz sevdikleriniz her kim varsa biran önce zaman kaybetmeden arayınız. Onu çok sevdiğinizi ve sizin için çok kıymetli olduğunu söyleyiniz, tutumlarınızla hissettiriniz. Son pişmanlık anına girmeden, acı haberlerini almadan, ellerinizin arasında günden güne eridiğine şahitlik etmeden, çekebileceğiniz olası ızdırapların pençesine düşmeden, utanarak yüzüne bile bakmaya cesaret edememenin ağır hesaplaşmasına girmeden, gönüllerdeki kırgınlıkları bitiriniz. Nefes aldığınız müddetçe, ölüm hariç herşeyin çaresi varken, çareler içinde çaresizliklere mahkum olup, müebbet hapsini kendinize reva görmeyiniz. Gün gelecek keşkeler omuzlarınıza çöktüğünde o insan karşınızda olmayacak, olamayacak. Bu gidişaata dur demeyenlerden olmayınız, kısır döngülere isimlerinizi nakşetmeyiniz. Her gününüzü son gün gibi yaşamaya çalışınız, hem mutlu olunuz hemde etrafınıza sevgi sözcükleriyle mutluluklar katınız, iyiki varsın iyiki benim bir parçamsın dedirtiniz. Her sabah bir sayfa daha eksilip gidiyorken ömürden, geriye kalan sayfaları FESAT OLAN YANINIZLA DEĞİL, TERTEMİZ YÜREĞİNİZİN GÜZELLİKLERİYLE DOLDURUNUZ !!!

İnsanı insan yapan tüm değerlere kalben, fikren, zikren sahip çıkmanız dileklerimle!!!

SAYGILAR...